Piše: Jusuf Trbić
Nebo iznad Semberije zapamtilo je vijekove koji su puzali, trčali i tutnjali uzburkanom ravnicom, ratne požare i mirne godine, velike i male ljude, uspone i padove, sjaj i bijedu, ljepotu i tugu. Bijeljinski kraj je uvijek bio u zabačenom ćošku velikog svijeta i rijetko se događalo da se neko uzdigne do visina koje taj svijet prepoznaje, do najviših vrijednosti u nekoj oblasti koju zemaljska kugla poštuje, ma šta to bilo – kultura, sport, ekonomija, politika ili nešto peto. Biti na svjetskom nivou – to je san koji se malo kome ostvari, i to ne samo u Bijeljini.
Jedan od rijetkih kome je to uspjelo u semberskom kraju, nesumnjivo je hor “Srbadija”.
Njegova istorija je duga, njegova sadašnjost bogata uspjesima. Osnovan kao Srpsko crkveno-pjevačko društvo “Srbadija” još 1899. godine, ovaj hor je bio jedno od znamenja bijeljinske čaršije, a najveći uspon doživio je pod vođstvom poznatog muzičkog pedagoga Stevana Krnića. Kao i ostala nacionalna društva, i ovaj hor je više puta zabranjivan, definitivno nakon Drugog svjetskog rata, da bi ga Stevan Krnić, ubrzo nakon rata, obnovio pod novim imenom – Sindikalni pjevački hor, koji je uskoro postao Kulturno-umjetničko društvo “Radojka Lakić”. Radio je uspješno sve do 1953. godine.
Pod svojim starim imenom hor je obnovljen 1992. godine, i od tada niže samo uspjehe u radu. Stevana Krnića je zamijenila Desanka Trakilović, i pod njenim vođstvom hor je dostigao svjetske visine i postao najbolji u regionu i jedan od najboljih u svijetu. Na svjetskoj rang-listi horova, koju pravi ugledna međunarodna fondacija “Musica mundi”, bijeljinski hor “Srbadija” zauzima 17. mjesto u svijetu u kategoriji tradicionalne muzike i 66. mjesto na ukupnoj listi, među hiljadu svjetski poznatih horova. To je nešto čime se niko drugi u ovom kraju ne može pohvaliti. U ovo doba masovne kulture, površnosti, kičerske svijesti i pada svih vrijednosti, uspjesi hora “Srbadija” djeluju pomalo nestvarno, kao, recimo, uspjesi Novaka Đokovića u tenisu. Jer, to ne liči na ljude s ovih prostora, u ovom vremenu.
Hor, koji danas ima više od 160 članova, uz 120 članova dječijeg hora, organizator je godišnjeg, već tradicionalnog festivala horske muzike “Majske muzičke svečanosti” u Bijeljini. A kakva je to manifestacija, pokazuje i podatak da su 2014. godine učestovala 42 ansambla, i da je do sad, u okviru ove manifestacije, od 2002. do 2015. godine, nastupilo više od 25 hiljada pjevača iz Bugarske, Srbije, BiH, Ukrajine, Austrije, Njemačke, Grčke, Mađarske…”Srbadija” će, po svoj prilici, biti i domaćin jednog svjetskog događaja u toj oblasti – Horske olimpijade 2017. godine. Biće to kruna dosadašnjih uspjeha. A njih nije malo.
I ovlašni spisak nagrada i priznanja koje je “Srbadija” dobila djeluje impresivno. Pomenimo neke od njih.
– srebrna medalja u oblasti duhovne muzike u Lincu 2000. godine,
– zlatna medalja na osmom međunarodnom takmičenju horova u Budimpešti 2001. godine
– dvije srebrne medalje na takmičenju “ Orlando di Lasso” , Italija godine,
– zlatna i srebrna medalja u Budimpešti 2003. godine,
– dvije zlatne medalje i specijalna nagrada “Johanes Brams” na istom takmičenju 2005. godine,
– zlatna i srebrna medalja na festivalu u Njemačkoj 2005. godine,
– zlatna i srebrna medalja u Lincu 2005. godine,
– zlatna i srebrna medalja u Bratislavi 2010. godine,
– Grand prix za horsku muziku i dvije medalje časti u Lincu 2011. godine,
– zlatna i srebrna medalja ma međunarodnom takmičenju u Grčkoj,
– dvije zlatne medalje na međunarodnom festivalu “Isola del sole Grado” u Italiji,
– pobjeda na velikom festivalu horova u Moskvi, itd.
Hor “Srbadija” je dobio i specijalno priznanje za horsku djelatnost grada Tasosa u Grčkoj, kao i Zlatnu medalju “Filip Višnjić” opštine Bijeljina. Posljednje vijesti govore da je ovaj hor svrstan na šesto mjesto svjetske rang-liste najboljih horova, što zvuči skoro nevjerovatno, kad se uzmu u obzir uslovi u kojima radi i opšte stanje u društvu.
Najveće zasluge za sve ovo pripadaju Desanki Trakilović, dirigentici i izuzetnom muzičkom pedagogu. Ona je rođena u Tuzli 1959. godine, završila je Muzičku akademiju u Beogradu, a u Bijeljinu je došla 1992. godine. Radila je kao profesor i direktor Muzičke škole, a zatim kao profesor na Učiteljskom fakultetu, bila je i rektor Slobomir P Univerziteta, a nakon toga redovni profesor Pedagoškog fakulteta u Bijeljini. Završila je postdiplomske studije za dirigenta, kod proslavljene Darinke Matić Marović, a njen rad dopunjuje i nastavlja i njena kćerka Jelena.
Desanka Trakilović je član Svjetskog horskog olimpijskog komiteta “Musica mundi”.
I pravi uspjesi su, čini se, tek pred njom.
