Piše: Jusuf Trbić
Bijeljina je uvijek imala dobre muzičare, a danas ima i doktora muzike – Jelenu Milićević Trakilović. Kćerka proslavljene dirigentice Desanke Trakilović, radeći s majkom, dala je značajan doprinos neprekinutom nizu svjetskih uspjeha ovog hora.
Rođena 1987. godine, Jelena je bila najbolji učenik generacije u bijeljinskoj Muzičkoj školi, i to na dva smjera : klavirski i teoretski. Studije na Muzičkoj akademiji u Beogradu započela je u 19. godini, kao najmlađi student u klasi profesora Stanka Šepića. Diplomirala je 2008. godine, a zatim je na Akademiji umjetnosti Slobomir P Univerziteta upisala dvogodišnji magistarski studij, i to na odjseku dirigovanje. Nakon magisterija, odbranila je i doktorsku tezu iz oblasti metodike opšteg muzičkog obrazovanja. Za sve to vrijeme radila je, zajedno s majkom, kao dirigent hora “Srbadija” i dala značajan doprinos osvajanju mnogih svjetskih priznanja, među kojima su zlatne i srebrne medalje na međunarodnom festivalu u Njemačkoj i na Petoj svjetskoj horskoj olimpijadi u Gracu u Austriji. Dirigovala je na mnogo koncerata širom svijeta i u svojoj kolekciji nagrada i priznanja ima, pored ostalog, i dvanaest zlatnih medalja na horskim olimpijadama i svjetskim takmičenjima. Za tako mladog umjetnika ti su uspjesi zaista impresivni.
Jelena je sarađivala do sad sa najboljim svjetskim kompozitorima i dirigentima, a međuvremenu je u Bijeljini 2007. godine formirala prvi gradski “Dječiji hor”. Taj hor je okupio mnogo mališana i već je ostvario velike uspjehe, među njima i dva prva mjesta (2010. i 2014. godine) na Međunarodnom takmičenju dječijih horova u Šapcu. Uz to, sarađivala je u pisanju dva udženika, objavila više naučnih radova, i učestvovala u nizu projekata. I sve to je ostvarila do 28-me godine života.
Jelena Milićević Trakilović je umjetnik čije će djelo sigurno ostati upisano velikim slovima u lijepe stranice istorije ovoga grada i svih nas.
…………………….
Danas je muzika spona između generacija i kontinenata, rijeka koja vezuje ljude na svim stranama svijeta i za nju nema prepreka. Od klasične do etno muzike široki je prostor u kojem svako može da nađe sebe. Platon je pisao da je muzika najvažnija umjetnost, jer najmanje liči na stvarnost. Kad pogledamo kakva nam je stvarnost, shvatamo šta je veliki mislilac želio da nam poruči.
Semberija je oduvijek imala muzičkih talenata, a Muzička škola je pomogla da mnogi od njih pronađu svoj put i zaplove kroz zvuke koji svijet čine ljepšim mjestom. Jedan od takvih ljudi je i Živan Buco Kuzmanović, skromni i tihi muzičar, profesor klasične gitare. Rođen je u Bijeljini 1957. godine, a njegov otac Mito Kuzmanović bio je poznati muzički pedagog. Buco, kako su ga svi u Bijeljini zvali, ostavio je dubokog traga u radu Muzičke omladine, posebno u periodu od 1986. do 1992. godine, kad je bio umjetnički rukovodilac u ovoj izuzetno uspješnoj organizaciji. Završio je Muzičku akademiju u Beogradu, i bio zapažen kao umjetnik španske gitare. Godinama već radi u školi u Novom Travniku, gdje je izveo generacije mladih muzičara.
Stevica Krajinović je danas poznato ime u svijetu opere. Rođen je 1982. godine u Bijeljini, a pjevanjem je počeo da se bavi relativno kasno – u 16. godini. Ali, odmah je zapažen njegov izuzetni talenat. Na Muzičku akademiju u Beogradu upisao se na odsjek za solo-bariton, kao najuspješniji kandidat. Na akdemiji je bio najbolji student, pa je 2004. godine otišao na postdiplomske studije u Kristijansund u Norveškoj. U Beogradu je nastupao kao solista opere u Narodnom pozortištu, a od 2006. godine stalni je član opera u Oslu. Imao je do sad mnogo uloga u velikim operskim djelima i u Norveškoj i širom Evrope, a nastupao je i sa Rimskim simfonijskim orkestrom. Oženjen je koleginicom Ivanom Milašinović, sopranom, sa kojom često zajedno nastupa. S porodicom živi u Norveškoj.
Želim da pomenem i jednog dječaka, kome muzički stručnjaci predviđaju veliku svjetsku karijeru. Arman Ikanović je rođen 1994. godine. Njegov otac Ćamil Ikanović poznati je bijeljinski muzičar, harmonikaš, šef orkestra “Lira” i profesor harmonike u Muzičkoj školi. Kad je počeo rat on je sa suprugom i kćerkom otišao u Švedsku, gdje se rodio Arman. I tamo je nastavio da podučava mlade i da svira. Formirao je orkestar “Sarajevo”, čiji su članovi i Bijeljinci Amanda i Ado Dragić, i s njima je snimio već nekoliko albuma. Mali Arman je počeo svirati klavir sa pet godina, u Domu kulture u Helsinborgu, i njegov talenat brzo je bio zapažen. Na jednom takmičenju osvojio je čak tri nagrade, i to je konačno odredilo njegov životni put. Učestovao je, nakon toga, na mnogim takmičenjima u Švedskoj i Danskoj i osvojio pregršt nagrada, među kojima je i zlatna medalja na tradicionalnom takmičenju muzičkih talenata u Kopenhagenu. Na tom takmičenju su svirali pobjednici iz svih kategorija s teritorije Skandinavije, a Arman jer imao čast da sa samo 15 godina svira završnu kompoziciju pred više od hiljadu ljudi. Sa 19 godina primljen je u Danski kraljevski konzervatorij u Kopenhagenu, a tim povodom je list “Helsingbor Dagbladet” objavio intervju s njim na cijeloj strani. Jer, Arman je bio najbolji kandidat. Tada je izveo Listovu “Mađarsku simfoniju br. 2” i djela Baha i Betovena. Rekao je tada da je Konzervatorij u Kopenhagenu najbolji u tom dijelu svijeta, i da je put do Londona ili Njujorka odatle mnogo kraći.
Arman Ikanović je do sad već imao niz koncerata i dobio mnogo priznanja. U godinama koje dolaze tek će se čuti za ovog sjajnog mladog pijanistu.
……………..
I na kraju, muzičar za koga znaju svi mladi ljudi u regionu, mada je daleko od klasične muzike. Ime Frenkie danas je, uz Edu Maajku, sinonim za popularnu urbanu hip-hop muziku. Adnan Hamidović Frenkie rođen je u Bijeljini 1982. godine. Njegov otac Ibrahim Hamidović Francuz, po kome je dobio nadimak, poznati je bijeljinski sportista i rukometni trener. Porodica je 1992. godine otišla u Njemačku, gdje se mali Adnan prvi put sreo s drugačijim vrstama muzike. Tu je napravio prve korake u hip-hopu i umjetnosti grafita, a početkom 1999. godine, kad je porodica došla u Tuzlu, nastupio je u emisiji “Fm-Jam” na radiju “Kameleon”, i tada nastaju prvi demo-snimci. Njegova prva muzička grupa zvala se “Disciplinska komisija”, a jedan od članova je tada bio i Edo Maajka. Sredinom 2005. godine Frenkie snima svoj prvi album pod nazivom “Odličan CD”, koji dobija dobre kritike i podršku publike. Udarna pjesma s tog albuma “Haj*mo ih rušit” bila je na vrhu svih top-lista. Za tu je pjesmu Frenkie dobio i nagradu “Davorin”, kao i nagradu “Zlatna koogla” za najboljeg novog izvođača. Slijedi album “Dosta” 2006. godine, pa zaim “Povratak Cigana” (2007.), “Protuotrov” (2009.), “Troyanac” (2012.), “DNA” (2014.), uz više kompilacija. Njegovo posljednje muzičko izdanje, best-album “Reexpirience”, praćeno je nizom video-spotova, a posebno je zapažen spot za njegovu najuspješniju pjesmu “Izgubljeni snovi”, s njegovog prvog albuma.
Danas je Frenkie vrhunski hip-hop izvođač u ovom dijelu Evrope. Što bi rekao Zuko Džumhur : hem Bijeljinac, hem reper, kud ćete više!
