Piše: Jusuf Trbić
Te večeri sala bijeljinskog bioskopa je bila mala da primi sve koji su došli da vide i čuju majstore pjesme i svirke. Bio je 30. maj 2005. godine, i BZK “Preporod” Bijeljina-Janja organizovao je veliki koncert u čast 65-godišnjice muzičkog djelovanja Mehe Hanušića, pod nazivom “Harmoniko moja”. Video snimak tog koncerta mnogi imaju i danas, a za ono vrijeme bio je to znak da su se Bošnjaci vratili na svoje i da opet tu žive, rade i pjevaju.
Specijalni gost koncerta bio je neponovljivi Jovica Petković, bili su tu i Siniša Kajmaković i Damjan Pajić Micin, pjevali su : Selma Burek Hamidović, Kasim Ibrišbegović, Osman Selimović Moco, Hajdar Hajdarević, Mehmed Gutić, Šefka Hanušić-Vodeničarević, Sulejman Bato Hanušić, a sav prihod je bio namijenjen “Preporodovom “ Fondu za stipendiranje đaka i studenata. Naravno, u centru svega je bila – harmonika, instrument koji čini dušu bosanske pjesme. Uz Mehu Hanušića i Jovicu Petkovića svirao je i stari bijeljinski majstor Milenko Migo Doknić. A dvojica mladih harmonikaša ostavila su poseban utisak. Bili su to Zlatan Muratović Zlaja i Dušan Sekulić.
Zlatan Muratović je došao sa svojim orkestrom i virtuoznom svirkom je zadivio prisutne. Znali smo da je prije toga dva puta proglašavan prvom harmonikom BiH, ali da tako svira – to je bilo neviđeno. Rekao je to i Jovica Petković, a siguran sam da je svaki Bijeljinac u sali, slušajući ga, bio ponosan.
Zlatanov otac, Mujke Muratović, poznati je bijeljinski harmonikaš, čaršijski čovjek i, što bi se kod nas reklo, veliki laf. Poznajem ga od djetinjstva i nisam se iznenadio što je svoje muzičko umijeće i svoju čaršijsku kulturu prenio i na sina. Zlatan je rođen u Bijeljini 1982. godine, a kao desetogodišnjak morao je s porodicom da bježi pred terorom, pa je osnovnu školu završio u Rijeci, gimnaziju u Tuzli, a 2009. godine diplomirao je, a zatim i magistrirao na Pedagoškom fakultetu. Vrlo brzo se pročuo kao nenadmašni harmonikaš, kakav još nije viđen na ovim prostorima, a uz to je i kompozitor i aranžer. Zlatan Muratović je dobitnik brojnih priznanja, među njima i zvaničnih priznanja za najboljeg harmonikaša i za najboljeg instrumentalistu u BiH, a dobio je i specijalno priznanje za doprinos očuvanju sevdalinke. Organizator je i učesnik brojnih muzičkih festivala, a sa svojim orkestrom je gostovao širom svijeta.
Uz nevjerovatno sviračko umijeće i pedagoški rad, Zlatan je duboki trag ostavio i u očuvanju bosanske muzičke tradicije i izučavanju i čuvanju kulturne baštine, pa je već odavno izrastao u pravog ambasadora muzike, kod nas i u svijetu.
Te večeri je nastupio i jedan mladi harmonikaš, Dušan Sekulić, svirao je klasičnu muziku, i to na takav način da je ostavio u nevjerici sve prisutne. Njegov uspon do nivoa vrhunskog svjetskog muzičara bio je neobično zanimljiv. Rođen 1985. godine, već sa šest i po godina počeo je učiti kod Mehe Hanušića, čuvenog majstora na harmonici, kasnije ga je učio Obrad Kajtović, a kad je završio srednju školu, Dušan je počeo studirati na prvoj privatnoj Akademiji lijepih umjetnosti u Beogradu. Nakon jednog koncerta u Austriji, na kojem je zadivio domaćine, dobio je poziv da nastavi školovanje na bečkom Konzervatoriju “Gustav Mahler”. Harmoniku je usavršavao kod magistra Jovice Đorđevića, i već u toku studija često nastupa, i osvaja prve nagrade na takmičenjima u Austriji, Hrvatskoj, Italiji. Bio je predstavnik BiH na Svjetskom trofeju u Sarajevu.
U Beču je sam zarađivao za školovanje, igrajući profesionalno fudbal za poznati bečki klub Admiru. Dok je živio u Bijeljini igrao je za ekipu Radnika, a bio je i mladi reprezentativac BiH, i pred njim je, činilo se, sjajna fudbalska karijera. Ipak, ostavio je sve zbog muzike. Pedagoški smjer harmonike završio je na Konzervatoriju “ Franz Schubert”, a kao drugi smjer – džez klavir. Tu je završio i master studije.
Kad se vratio u Biejljinu, formirao je svoj bend koji svira klasičnu, ali i džez i popularnu muziku u prefinjenim aranžmanima. Više puta sam bio na njegovim koncertima, i svaki put sam se osjećao kao da sam u nekoj svjetskoj metropoli. Sam kaže da cijeni Baha, a voli Mocarta : “ Baha je tačnost odlikovala, svaki ton je na svom mjestu. Ne možete nijedan ton ni da izbacite, ni da ubacite, dok je Mocart bio, s druge strane, genijalan u nekom drugom smislu, kao širina, okean je bio, sloboda, razdraganost, svestranost, ljepota.”
Danas je Dušan Sekulić svjetski majstor harmonike, pred kojim se otvaraju vrata svih velikih koncertnih sala. Imao je brojne koncerte u Evropi, Aziji, Australiji, a svjetski mediji su pisali da se on, svojom pojavom, držanjem i virtuoznim sviranjem harmonike, izdvaja među izvođačima klasične muzike. Uz najviši svjetski nivo sviračkog umijeća, Dušan Sekulić i komponuje u različitim muzičkim stilovima, kombinujući klasičnu sa etno-muzikom, džezom i rokom, i pravi uspjesi su tek pred njim.
Izuzetnu muzičku karijeru gradi još jedan Bijeljinac – Emir Bošnjak, koji je izrastao u jedno od prvih imena muzičke scene Skandinavije. S porodicom je, bježeći od balkanske ratne bure, otišao u Dansku, a harmoniku je u rodnom gradu počeo učiti kod Ćamila Ikanovića, bijeljinskog harmonikaša i pedagoga. U Arhusu je 2000. godine završio Kraljevsku muzičku akademiju, a postdiplomski studij, sa harmonikom kao glavnim predmetom, završio je godinu dana kasnije, i to sa najvišom ocjenom (13), koja je na toj akademiji ikad data. Odmah zatim – i dvogodišnju stručnu nadogradnju na magisterij. A već prvi njegov solistički koncert u Arhusu bio je prava muzička eksplozija. Mediji su se utrkivali u pohvalama, predviđajući čak da će mladi harmonikaš zasnovati novi, originalni muzički pravac. Počeo je svirati sa simfonijskim orkestrom, a njegova izvedba muzike poznatog danskog kompozitora Per Norgaarda toliko je oduševila samog autora, da je Emiru uručio specijalni poklon – zbirku originalnih zapisa svih svojih djela pisanih za harmoniku.
Od tada je Emir Bošnjak imao mnoštvo koncerata, dobio je pregršt nagrada, među njima i glavnu nagradu na najvećem skandinavskom muzičkom takmičenju, a muzički kritičari su zapisali i ovo : “ Emir savršeno vlada svojim instrumentom i kontroliše ga s takvom vještinom, da to stvara nevjerovatne zvukove i dinamičke nijanse.” Već dugo komponuje, pa je tako komponovao i CD s muzikom na stihove danskog prince Henrika, i taj je CD proglašen za najbolji te godine u Danskoj. Prijatelj je danske kraljevske porodice, svira klasiku, posebno moderna djela napisana za klasičnu harmoniku ( to je harmonika sa bariton basovima) i tango, ali ne napušta zvuke svog zavičaja. Zapamćena je maestralna izvedba kompozicije “Kapija” Asima Horozovića, preuređene za harmoniku ( napisana je u znak sjećanja na stradanje mladih koji su poginuli na tuzlanskoj Kapiji), a komponovao je niz djela s prizvukom orijentalne muzike. Osnivač je džez kvarteta “Orient a la Tino”, s kojim je snimio istoimeni album (na tom albumu je i instrumentala u stilu sevdalinke “Moja avlija”, koja je bila izuzetno popularna u Danskoj), kao i CD “Sehara”, a osnivač je i vođa trija “Tango Nuevo Trio”, koji svira muziku Astora Piacole ( CD “ Adios, Astor”). Snimio je i izvrstan album klasične muzike – “Accordeon”, svirao je sevdalinke s Damirom Imamovićem, ogledao se i u francuskoj šansoni i world music, komponuje za film i pozorište, nastupa na velikim scenama i radi kao profesor na muzičkoj akademiji. Za relativno kratku dosadašnju karijeru –mnogo, i previše.
Još jedan veliki as harmonike, rodom iz Bijeljine, nastupa na svjetskim pozornicama. Nihad Hrustanbegović je rođen 1973. godine u Bijeljini, a harmoniku je počeo učiti u klasi profesora Nizama Aliustića, Srednju muzičku školu završioje u Tuzli kod profesora Midhata Zulića, a školovanje je nastavio u Holandiji, na Akademiji za umjetnost u Arnhemu, gdje stiče zvanje docenta harmonike, u junu 2000. godine. Nakon toga, na Messiaen akademiji stiče zvanje “Master of music” 2002. godine, i istovremeno pohađa master-klas kod najeminentnijih stručnjaka za harmoniku u toj zemlji. U martu 2007. godine predstavlja svoj prvi solistički album i dobija priznanje za najuspješniju ličnost bosanske dijaspore u Holandiji. Počinje njegova saradnja s čuvenim Al Di Meolom, drugi album snima 2010. godine, a godinu dana kasnije i treći. Nastupao je u svim muzičkim emisijama na holandskim TV stanicama, a od 1995. do 2013. godine imao je više od hiljadu nastupa i solističkih koncerata i jedini je muzičar na harmonici koji je imao solistički koncert u čuvenoj Het Concertgebouw u Amsterdamu. Kao član ansambla nastupao je u svih 113 teatara u Holandiji. Njegov poduhvat – (šesti po redu) album – Vivaldijeva “Četiri godišnja doba” na harmonici, okarakterisan je kao senzacionalan, a album “Sevdah for Petronella” donio je izuzetan spoj klasične i etno muzike.
Nihad Hrustanbegović se afirmisao i kao kompozitor. Nekoliko puta je proglašen za najboljeg muzičara na harmonici u Holandiji, a na njegovom repertoaru su klasika, džez, tango, sevdah, flamenko, world music, filmska muzika, improvizacije…
Tako, eto, bijeljinska harmonika odjekuje svijetom, šireći ljepotu i gradeći jednu mnogo svjetliju i bolju sliku Bosne i Bijeljine od one na koju smo navikli. Harmonika u rukama mladih, talentovanih i vrijednih ljudi postala je naš ambasador, naš put u svijet, naša ruka pružena svim ljudima svijeta. I razlog za ponos svih nas koji potičemo sa ovih prostora.
