Doseljavanje Ibrahima Pazvanoglua u Vidin
Porodica Pazvanoglu, predvođena Ibrahimom, nakon Beogradskog mira i 1739. godine preselila se iz Donje Tuzle u grad Vidin u Vidinskom pašaluku. Vidin je grad koji se danas nalazi u sjevero-zapadnoj Bugarskoj i koji je blizu granice te zemlje i nalazi se na tromeđi između Bugarske, Srbije i Rumunije. Osmanov djed Ibrahim se u Vidin doselio sa svojom porodicom. Stupio je u vojnu službu u kojoj je vrlo brzo napredovao, pa je imenovan bajraktarom Vidinskog sandžaka. Ibrahim je sa sobom iz Tuzle doveo je i sina Omera, koji je bio rođen u Tuzli i koji je tada bio star oko 7 godina. Omer je odrastao u Vidinu i tu je pohađao mekteb i medresu. Ibrahim je kao novi spahija, po tadašnjem običaju, svog sina Omera nakon završetka medrese poslao u janjičare u Carigrad.
To je tada bio „trend“ kod djece osmanskih spahija. Janjičari su bili veoma dobro plaćena sultanova profesionalna vojska. Uspješno služenje u janjičarskim redovima, uz isticanje u ratovima, moglo je za tog pojedinca vremenom donijeti napredovanje u osmanskoj vojnoj i društvenoj hijerarhiji, te donijeti veliku materijalnu korist i lično bogatstvo. Takođe je njegov napredak u tadašnjoj osmanskoj hijerarhiji donosio velike privilegije, te mogućnost napredovanja i dobijanja državne službe i za ostale članove njegove porodice. Omer Pazvanoglu je uspješno prošao janjičarsku obuku u Istanbulu te se vratio u Vidin i pristupio janjičarskoj orti. Pošto je bio sin poznatog osmanskog ratnika, a i zato što se i sam veoma isticao u borbama u kojima je učestvovao, Omer je vrlo brzo postavljen za janjičarskog agu 31. janjičarske orte, koja je bila smještena u Vidinu.
Grad Vidin se tada nalazio vrlo blizu osmansko-austrijske granice, pa su u vidinskim tvrđavama, zvanim Kalat i Baba Vida, bili smješteni janjičari čiji je zadatak bio odbrana granica Carstva. Omer se nekon što je stekao zvanje janjičarskog age, oženio u Vidinu, a 1758. godine rodio mu se sin kojem je dao ime Osman, po svom djedu Bošnjaku iz Donje Tuzle .
Omerova pobuna u Vidinu i progon u Beograd
Prema dokumentu iz 1764. godine, Omer Pazvanoglu je bio aga 31. janjičarske orte. Međutim, te iste 1764. godine Omer je prekomandovan iz Vidina u Beograd, gdje je dalje služio u tamošnjoj janjičarskoj orti. Omer se u Beograd preselio sa kompletnom porodicom. Razlog ove prekomande je bila tajna priprema pobune protiv sultanove vlasti koju su pripremali vidinski janjičari, u kojoj je učestvovao i Omer. S obzirom na svoje veliko bogatstvo i uticaj i pošto je bio jedan od janjičarskih čelnika, Omer je pristupio ovoj uroti koja je imala za krajnji cilj odvajanje Vidinskog pašaluka od Osmanskog Carstva. Te pripreme je neko odao vidinskom paši, pa je on obavijestio Portu koja je preduzela hitne mjere da bi spriječila planiranu pobunu. Neki od glavnih vođa ove zavjere su ubijeni, dok su neki sporedni učesnici strogo kažnjeni, a neki su kao Omer dobili prekomandu po kazni. Pošto je dobio prekomandu u Beograd, Omer je ostavio svoja velika imanja u Vidinu i okolini koje su činili: kuće u gradu, lokali u čaršiji, vodenice, seoska imanja i čitava sela sa rajom, na upravu i čuvanje svom velikom prijatelju janjičaru Veliji Jusufu.
Omerov povratak u Vidin pobuna i smrt, Osmanovo bjekstvo iz Vidina
Nisu nam poznati detalji o tome šta se dešavalo s Omerom Pazvanogluom i njegovom porodicom za vrijeme službovanja u Beogradu. Poznato nam je samo da je u vrijeme Omerove službe u Beogradu njegov sin Osman boravio u Istanbulu, gdje je bio na janjičarskoj obuci i studijama na Enderun mektebi nediru. Omer Pazvanoglu se 1775. godine vratio sa porodicom u Vidin. Vjerovatno je sa promjenom vlasti u carstvu bio pomilovan i tako mu je bio dozvoljen povratak na njegovo imanje i u janjičarsku službu u Vidinu. Negdje oko 1780 .godine njegov sin Osman se vratio kući sa studija iz Istanbula. Mladi Osman je primljen u janjičarsku službu u svom rodnom gradu. Njegov otac Omer je 1787. godine opet postao janjičarski aga 31. janičarske orte u Vidinu. Odmah nakon što je postao janjičarski aga, on je organizirao i predvodio pobunu janjičara protiv sultana u gradu. Ta pobuna je propala, pa je sredinom 1787. godine izdata naredba komande janjičarskog korpusa iz Beograda o hapšenju devet istaknutih janjičara u Vidinu zbog te pobune, uključujući Omera i sina mu Osmana Pazvanoglua, kao njihove vođe.
Omer Pazvanoglu je bio odmah uhvaćen te osuđen i pogubljen, dok mu je sin Osman zbog nedostatka dokaza bio oslobođen. Po pravilu koje je vladalo nakon pogubljenja državnog neprijatelja, bila je propisana državna konfiskacija cjelokupne njegove imovine. Međutim, Omerov nasljednik, mladi i lukavi Osman, tu je konfiskaciju vješto izbjegao. 5. juna 1788. godine je sva Omerova imovina prodata na montiranoj aukciji, navodno radi nekog duga. Ovdje se radilo o izmišljenoj transakciji, jer su glavni kupci bili članovi porodice, uključujući i Osmana, Omerovog sina. Porta je nakon ove egzekucije poslala svoje emisare u Vidin da umire potencijalne pobunjenike, pošto je taj grad predstavljao stalni izvor pobuna. Od strane ove specijalne policijske jedinice koja je poslana iz Istanbula bile su provedene velike represalije i teror u gradu, u kojima je bilo ubijeno mnogo lokalnih buntovnika. Među ubijenima je bio i janjičarski aga Veli Jusuf, koji je bio veliki prijatelj rahmetli Omera i porodice Pazvanoglu.
Pošto je bio Omerov sin i zato što se sumjalo u njegovu umiješanost u pobunu, bojeći se za svoj život, Osman Pazvanoglu je pobjegao iz grada. Prema nekim izvorima, nakon navedenih događaja Osman je pobjegao u Albaniju Melek-pašinim protivnicima. Navedenim događajem započinje Osmanov drugi životni period.U početku se odao četovanju i hajdukovanju, a poslije je stupio u službu pećkog paše. Nezadovoljan službom kod paše, na svoju ruku je formirao hajdučku četu i otišao u Vlašku, gdje je bio plaćenik vlaškog vladara Mavrogena. Jednom prilikom buntovni Osman mu je otkazao poslušnost a od kazne ga je spasio Riga od Fere svojim uticajem i podrškom. Nakon ovoga su Osman-paša Pazvanoglu i grčki revolucionar Riga od Fere postali veliki prijatelji.
(Nastaviće se)