Dio novinara u Republici Srpskoj sebi je dodijelio obavezu da brani RS, a ne da informiše javnost. Kada se tako postave stvari, onda laganje, ignorisanje i selektivno prikazivanje činjenica postaju vrhunac rodoljublja.
Piše: Srđan Puhalo
Volim patriotsko novinarstvo u Republici Srpskoj. Njegov zadatak je prije svega očuvanje Republike Srpske i beskompromisno prenošenje saopštenja političara. Ako je istina u sukobu s interesima Republike Srpske, onda će istina da strada. Srpsko patriotsko novinarstvo je okrenuto budućnosti, osim kada se slave pobjede iz Prvog i Drugog svjetskog rata ili govori o zločinima nad Srbima.
To vam je naša verzija kulture (ne)sjećanja.
Znam, sad će Srbi reći da pretjerujem, da sam izdajnik i autošovinista, ali hajde da malo analiziramo šta su „najveći“ mediji u Republici Srpskoj pisali i pričali u posljednjih sedam dana.
O tome šta se dešavalo 25. maja 1995. godine na Tuzlanskoj kapiji, ništa nisu izvijestili ni Alternativna televizija, ni BN televizija, ni Nezavisne novine, ni Glas Srpske, kao ni EuroBlic. Tog 25. maja 1995. godine od eksplozije granate u centru Tuzle poginula je 71 osoba, a preko 180 ranjeno. Ipak, nije da se ne piše o tome; recimo, nekoliko dana ranije, Alternativna televizija nam je objasnila da se na Tuzlanskoj kapiji desio teroristički čin, a da je, umjesto neimenovanih počinilaca, zbog toga na 20 godina osuđen general Vojske Republike Srpske Novak Đukić.
Dvadeset šestog maja 2019. godine obilježavala se 27 godišnjica osnivanja logora Trnopolje u kojem je ubijeno 458 Bošnjaka i Hrvata, a sud u Hagu je zaključio da je kroz njega prošlo oko 23.000 ljudi. O tome ništa nisu kazali ni Alternativna televizija, ni BN televizija, ni Nezavisne novine, ni Glas Srpske, kao ni EuroBlic.
Dvadeset sedmog maja 1992. godine, u sarajevsku ulicu Vase Miskina pala je granata i ubila 22, a ranila preko 140 Sarajlija. Pogađate, o tome ništa nisu kazali ni Alternativna televizija, ni BN televizija, ni Nezavisne novine, ni Glas Srpske, kao ni EuroBlic. Istina, u Nezavisnim novinama, u rubrici „Na današnji dan“, piše: „U Ulici Vase Miskina u Sarajevu eksplodirale četiri granate, od kojih je 16 osoba poginulo, dok je više od stotinu ranjeno. Istoga dana delegacija Stranke demokratske akcije napustila je konferenciju u Lisabonu, gdje se od 21. maja pregovaralo o ustavnom uređenju BiH.“
Da se radi o selektivnom pristupu ratu najbolje pokazuje pisanje medija iz Republike Srpske o stradanju vojnika u Tuzlanskoj koloni, stradanju Srba u mjestu Bradina kraj Konjica i komemoraciji nastradalim Srbima u selu Jošanica pored Foče, koji su se desili u istom periodu kada i pomenuti zločini nad Bošnjacima.
Kao što vidimo, na djelu je sistematsko i plansko ignorisanje svih zločina koji su počinile vojne i policijske snage Republike Srpske tokom rata u Bosni i Hercegovini.
Zašto se ovo dešava?
Zato što su novinari u Republici Srpskoj sami sebi dodijelili obavezu odbrane Republike Srpske, a ne da informišu javnost. Oni su sebi postavili granice koje ni po koju cijenu, mada bi se o cijeni dalo razgovarati, ne žele preći. Kada tako postavite stvari, onda laganje, ignorisanje i selektivno prikazivanje činjenica postaju vrhunac rodoljublja. Principi i moral tada postaju vrlo fleksibilni i ono što važi za nas, ne važi za njih. Ovakve prakse nisu u skladu s profesionalnom etikom.
Jednostavno rečeno, to vam je patriotsko novinarstvo.
(analiziraj.ba)