Piše: Saud Grabčanović
Genocid- Holokaust koji je izvršen nad jevrejskim narodom u 20. vijeku
Holokaust ili šoa (heb. הַשׁוֹאָה, HaShoah – u prijevodu: »katastrofa«), nazivi su za sistematski državni progon i genocid nad različitim etničkim, vjerskim i političkim skupinama ljudi tokom Drugog svjetskog rata od strane velikonjemačkog Rajha i njegovih saveznika. U ranim primjerima holokausta uključuju se progoni tokom »Kristalne noći« i eutanazijski program „Akcija T4“, što se kasnije razvilo u upotrebu odreda smrti i koncentracionih logora, kao i masovne i centralno organizovane pokušaje da se usmrti svaki mogući pripadnik skupina na koje su ciljali nacisti. Žrtve obuhvaćaju i 1,5 miliona djece. Holokaustom je obuhvaćeno oko dvije trećine od devet miliona Jevreja koji su ranije živjeli u kontinentalnoj Evropi. Šira definicija holokausta obuhvata i nejevrejske žrtve nacističke kampanje masovnog ubistva na bazi bioloških faktora, kao što su npr. Romi, Poljaci i druge slavenske etničke skupine, i pacijenti „Akcije T4“, koji su bili mentalno i fizički onesposobljeni pripadnici vlastitog njemačkog naroda. Jedna šira definicija obuhvata i Ruse, ratne zatočenike, homoseksualce, Jehovine svjedoke, crnce, disidente i političke protivnike nacista, te članove drugih manjinskih skupina. ( El mundo Sefarad )
Od 1941. do 1945. godine nad Jevrejima su sistematski izvršeni genocidi, što je bio dio šire inicijative koja je obuhvaćala progone i ubistva pripadnika drugih naroda Evrope. Pod koordinacijom Schutzstaffela (SS), s uputama iz najvišeg rukovodstva NSDAP- Nacionalsocijalističke njemačke radničke stranke, svaka grana birokratije u tadašnjoj Njemačkoj bila je uključena u logistiku i provođenje masovnog ubijanja. Ubistva su počinjena u cijeloj Evropi pod njemačkom okupacijom, kao i u samoj nacističkoj Njemačkoj, a također su počinjena i na svim područjima pod upravom njezinih saveznika. Druge žrtve nacističkih zločina su Poljaci, Ukrajinci i drugi slavenski narodi, sovjetski građani i sovjetski ratni zarobljenici, komunisti, homoseksualci, teški invalidi, maloumne osobe, Jehovini svjedoci i drugi. Oko 42.500 zatvorskih ustanova je korišteno u koncentraciji žrtava s ciljem počinjavanja najgrubljih kršenja ljudskih prava. Procjenjuje se da je bilo preko 200.000 počinitelja holokausta. Evropski Jevreji su bili glavne žrtve Holokausta, a plan za sustavni genocid nad Jevrejima nacisti su nazivali »konačnim rješenjem jevrejskog pitanja«. Kao posljedice Drugog svjetskog rata, pa i samog Holokausta, prvo je došlo do sudskih procesa u Nürnbergu, tokom kojih je istaknutim nacistima suđeno za zločine tokom rata.
Kao kulturna revolucija, došlo je do denacifikacije Njemačke (njem.Entnazifizierung), te do dogovora o reparacijama između Izraela i Zapadne Njemačke. Tokom procesa u Nürnbergu došlo je i do poricanja Holokausta, kojim su neki od osuđenih htjeli umanjivati njegove razmjere ili prikazati ga kao »opravdano djelo«.
Stvaranje Izraela, države za Jevreje iz cijelog svijeta i preživjele u Holokaustu
Ideja o stvaranju nezavisne jevrejske države „Eretz Yisraela“ na području njihove prapostojbine Palestine, u koju bi se ponovno naselili Jevreji iz cijelog svijeta, rođena je u Njemačkoj u 19. vijeku. Na osnovu te ideje je stvoren Cionizam, jevrejski nacionalni pokret čiji je osnivač bio Theodor Herzl. Ideja cionizma se ubrzo proširila na jevrejsku dijasporu širom svijeta. Cionisti su tako udarili temelje budućeg Izraela.
Nakon Drugog svjetskog rata međunarodna zajednica je u dogovoru sa Velikom Britanijom odlučila da sve preživjele evropske Jevreje naseli u njihovu prapostojbinu Palestinu, koja se u starom vijeku nazivala Izrael. Među jevrejskim naseljenicima koji su došli iz Evrope bilo je i nekoliko naših bijeljinskih Jevreja koji su preživjeli holokaust. Mandatna Palestina, kako se tada nazivala ta zemlja, bila je kolonija u okviru Britanskog carstva počevši od 1920. godine, kada su je Britanci, uz mandat dobijen od „Lige naroda“, preuzeli od propalog Osmanskog carstva. Britanci su nakon zaposjedanja ove teritorije obećali cionistima-jevrejskim nacionalistima, koji su živjeli širom svijeta stvaranje „jevrejskog nacionalnog doma“ države Izrael u Palestini. Na prostoru Palestine tada je živjela vrlo mala jevrejska populacija okružena arapskom većinom. U to vrijeme je u Palestini živjelo oko 60.000 Jevreja ili samo 9% od ukupnog broja stanovnika! Još u 19. vijeku se kod Jevreja koji su živjeli na tim prostorima počela buditi nacionalna svijest pod uticajem cionizma iz Evrope. Krajem tog vijeka bio je stvoren pokret čiji je cilj bilo stvaranje nezavisne države. Kada je Britanija okupirala Palestinu ti su Jevreji bili dobro politički organizovani. Desetak godina pred početak Drugog svjetskog rata Britanci su započeli sa naseljavanjem Jevreja iz Evrope u Palestinu. Između 1929. i 1939. godine Britanci su u Palestinu naselili 250.000 Jevreja iz Evrope i svijeta. Međutim, na tom području je hiljadama godina obitavao jedan drugi semitski narod sličan Jevrejima –Arapi Palestinci, koji se sa tim naseljavanjem nisu slagali. U Palestini je 1936. godine došlo do velike pobune Arapa protiv britanske vlasti zbog naseljavanja Jevreja. Ova pobuna je ugušena u krvi, a trajala je sve do 1939. godine. Zbog ove pobune i mogućnosti da je iskoriste nacisti, te Drugog svjetskog rata, Britanci su obustavili doseljavanje Jevreja.
( The 1936. Riots, Jewish Library 2023.)
Pošto Britanci nisu u potpunosti ispunili svoje obećanje, jevrejski nacionalisti su 1944. godine podigli oružani ustanak protiv Britanaca. Jevreji su tada imali svoju dobro organizovanu, obučenu i naoružanu paravojsku zvanu „Hagana“ .Taj ustanak je bio jako krvav i bio je praćen nizom terorističkih napada na Engleze. Na kraju je ovaj ustanak rezultirao povlačenjem Britanije iz Palestine i predajom vlasti u ruke Hagane-jevrejskih pobunjenika, koji su odmah pod vođstvom Davida Ben Guriona proglasili “Medinat Yisra’el”- nezavisnu državu Izrael 1948. godine. Stvaranje ove države je potvrdio UN iste godine svojom rezolucijom, te je tako država Izrael dobila međunarodno priznanje. Po toj rezoluciji UN-a paralelno sa državom Izrael, koja je dobila pola teritorije nekadašnje Palestine, na ostatku te teritorije je trebala biti formirana država Palestina za Arape. Međutim Arapi su to kategorički odbili, za njih je naseljavanje Jevreja u Palestinu i stvaranje Izraela predstavljalo otimanje njihovog „životnog prostora“. Arapi u Palestini su se odmah digli na oružje, te su uz pomoć susjednih arapskih zemalja pokušali da uguše jevrejsku državu i da „uljeze“ protjeraju nazad odakle su došli, da ih „bace u more“ kako su to govorili. Međutim, uz veliku pomoć zapadnih sila USA, Francuske i Britanije, Jevreji su u tom ratu uspjeli poraziti protivnike i odbraniti svoju novonastalu državu. Epilog tog prvog jevrejsko-arapskog rata je bila Nakba (na arap. ”katastrofa”), etničko čišćenje arapskog stanovništva sa teritorije nove države. Ovo je kasnije podstaklo stvaranje terorističkih skupina na strani Arapa-Palestinaca, a generiralo je i nekoliko novih ratova između Izraela i njegovih arapskih susjeda koje je Izrael, uz pomoć saveznika, riješio u svoju korist. Nakon prvog rata za nezavisnost iz 1948. godine, Izrael je kasnije vodio čak još tri velika rata sa koalicijom svojih arapskih susjeda: Egiptom, Jordanom i Sirijom, 1956., 1967. i 1973. Godine. Iz svih tih ratova Izrael je izašao kao pobjednik zahvaljujući velikoj vojnoj i političkoj podršci od strane zapadnih velesila predvođenih USA. U tim ratovima Izrael je uspjevao zauzeti dijelove susjednih država Egipta, Jordana, Sirije i Libana. Neke od tih teritorija, Gazu, Zapadnu obalu sa Istočnim Jerusalimom i Golansku visoravan, Izrael i dan danas drži pod svojom okupacijom, dok je neke kao Sinaj morao vratiti svojim susjedima. Arapske teritorije koje danas pod okupacijom drži Izrael zajedno imaju površinu manju od Tuzlanskog kantona, a Gaza ima površinu manju od Semberije ! Krvavi ratovi i velike žrtve na stranama oba ova naroda su multiplicirale međusobnu mržnju koja danas generira nove sukobe.
( Korišteni su isječci iz : “The histoy of Palestinian revolts”, alyazera.com 2023.)
U periodima između velikih ratova Izrael se suočavao sa stalnim pobunama –“Intifadom” (na arap. “istresanje”) lokalnog arapskog stanovništva, posebno na okupiranoj Zapadnoj obali i u Gazi. Ti stalni izraelsko-arapski sukobi su generirali veliko zlo koje danas pogađa cijeli svijet – islamski terorizam. Tako i danas Jevreji ginu u ratovima i sukobima sa arapskim stanovništvom i okolnim arapskim državama i vode stalnu borbu za svoj fizički opstanak. Zapadni moćnici, čiji su pretci ranije sistematski progonili nesretne Jevreje, stvaranjem države za njih u Palestini napravili su im „medvjeđu uslugu“! Danas ispada da nesretni jevrejski narod nigdje pod kapom nebeskom nije bio dobro primljen, osim u španskom muslimanskom Hilafetu Al Andalusu i Osmanskom carstvu. Taj narod je i danas izložen stalnim napadima i ratovima sa svojim susjedima. Jevreji koji danas žive u Izraelu ratuju sa svojim komšijama Arapima, koji nisu samo njihovi susjedi, nego su i njihova krvna braća! I Arapi i Jevreji su semitski narodi koji imaju sličan jezik, kulturu, pismo i lična imena i koji potiču od istog praoca Abrahama (Ibrahima pejgambera) sa kojim mi Bošnjaci nemamo krvne veze). Ratuju oko komadića zemlje koji sav zajedno ima površinu kao pola BiH, a 70% te teritorije predstavlja bezvodna i neplodna pustinja Negev! Sukobi na tim prostorima traju u kontinuitetu već punih 80 godina, a kraj im se ne nazire. Tako je zapadni kršćanski svijet svojom lukavom i perfidnom politikom uspio zavaditi krvnu braću Jevreje i Arape da ratuju do istrebljenja!
Uprkos stalnim ratovima i sukobima sa svojim susjedima i izolaciji, Izraelci su uspjeli stvoriti modernu, prosperitetnu i uređenu demokratsku državu sa visoko razvijenom industrijom, vrhunskom tehnologijom, modernom poljoprivredom i visokim životnim standardom. Izrael je danas jedna od vodećih zemalja svijeta na polju nauke i naučnih istraživanja, kibernetike, robotike i razvoja umjetne inteligencije! Ovi vrijedni i preduzimljivi ljudi su uspjeli navodnjavanjem iz rijeke Jordan velike dijelove pustinje Negev pretvoriti u plodnu oazu. U izraelskim Kibucima (poljoprivredne komune) danas se uzgajaju i plasiraju na svjetsko tržište : datule, banane, lubenice, limun, naranđe, grepfut, grožđe bez košpice… Na tim imanjima su posao našle i hiljade Arapa Palestinaca, koji tu zarađuju svoj hljeb. Za ovako veliki uspjeh u ekonomskom razvoju države Izrael ključni faktori su bili jevrejska urođena genijalnost i inventivnost, te visoki nivo kulture i obrazovanja koje su doseljenici donijeli sa sobom iz Evrope i Amerike. Na tom planu njihovi arapski susjedi danas daleko zaostaju za njima! Naravno, sve to ne bi bilo moguće bez finansijske i materijalne pomoći od strane zapadnih zemalja, kao i od veoma jake jevrejske dijaspore u svijetu, posebno one super bogate iz USA, koja praktično „iz sjenke“ vlada tom zemljom !
Mi smo danas svjedoci najnovijeg arapsko-jevrejskog rata, strašnih događaja i pokolja nevinog civilnog stanovništva na području današnjeg Izraela i Palestine. Najprije smo svjedočili divljačkom pokolju jevrejskih civila od strane palestinskilh ekstremista nespremnih na kompromis, a nešto kasnije odmazdi i pravom genocidu nad Palestincima koje provode Izraelci uz podršku Zapada, posebno vojnih i političkih krugova iz USA. Izraelci danas provode pravi genocid nad Palestincima kao odmazdu i vjersku osvetu bez presedana u ljudskoj istoriji, utemeljenu na Bibliji i Talmudu, sa nečovječnim i arhaičnim metodama iz starog vijeka. Pored ciljanih arapskih ekstremista, odgovornih za pokolj jevrejskih civila, besomučno se ubija cijela palestinska populacija, pored muškaraca ubijaju se žene i djeca, razaraju se njihova naselja i vjerski objekti, a civilnom stanovništvu se uskraćuje hrana i zdravstvena zaštita.Tako su potomci žrtava Holokausta danas preuzeli rabotu svojih dželata, rat dva bratska naroda za komadić pustinje nastavlja se do sudnjeg dana! Kain i Abel su ponovo na djelu!
(nastaviće se)
