Niđe mi nećemo sa Svetim Savom u martinkama!
“Šta dobiju roditelji ako pošalju sina da studira na Filozofskom fakultetu u Banjaluci za nekoliko godina? Pa, dobiju Svetog Savu u martinkama”.
Kako je prenijela većina medija iz regiona, Ministarstvo prosvjete i kulture RS, uputilo je dopis javnim univerzitetima u Banjaluci i Istočnom Sarajevu u kojem ih upozorava da razni evropski projekti u oblasti visokog obrazovanja i međunarodne saradnje predstavlju opasnost za Republiku Srpsku i njene nadležnosti.
Dopis kakvog bi se posramilo visoko obrazovanje Abhazije i Južne Osetije i kojim se udara konačni muhur ili bolje reći kojim se zabija glogov kolac u ono nešto jada koji se naziva visokoškolski sistem Republike Srpske. I dok su mnogi mislili da je riječ o spekulaciji, clickbaitu, lažnoj vijesti, iz narečenog Ministartva stiglo je pojašnjenje, koje ne ostavlja mjesta za sumnju.
Što ste putovali, putovali ste
Oni kažu da im nije bila namjera da isključe profesore iz projekata, ali da jeste “da se onemogući pojedincima da iz njima znanih razloga prisustvuju skupovima i odlučuju o stvarima za koje nisu nadležni”.
U prevodu, nećete vi niđe!
Jer vidite, ti “pojedinci” su ljudi koji ponajviše rade na Erasmus i Erasmus + projektima, kojima se ovaj nesrećni dio svijeta pokušava na akademskom nivou preko projekata razmjene studenata umrežiti sa ostatkom civilizovanog svijeta. Pa se njima ta rabota pokušava onemogućiti.
A, posve je logično da je to tako. Kada na univerzitetu sjede sive nacionalističke eminencije, koje banjalučke studente vode na predavanja Vojislava Šešelja, koji na javne fakultete dovode novinarskog monstruma Milomira Marića, pa jasno je da im smeta bilo kakav i bilo čiji iskorak u svijet. Ta siva rusofilska većina je zapravo jezgro takve misli, kako u Banjaluci, tako i u entitetu i uzela je na sebe da uobliči i stavi u neku vrstu ideološkog kalupa sve ono što se zove separatizam, izolacionizam, ultranacionalizam, militarizam, klerofašizam…i da taj galimatijas zla oboji u neke “civilizacijske boje”.
Pa onda ne čudi onaj vic koji kruži Banjalukom: “Šta dobiju roditelji ako pošalju sina da studira na Filozofskom fakultetu u Banjaluci za nekoliko Godina? Pa, dobiju Svetog Savu u martinkama”.
Anamneza akademskog zla
Ali buni do postmortalno suočavanje sa istinom, da su nam fakulteti “sad nekad” postali leglo ortodoksnih ultradesničarskih ideja.
Istina, Univerzitet u Banjaluci potpisao je kapitulaciju zdravog razuma i krenuo sigurnim stazama sramnog samoizolacionizma. Samo KADA?
-Kad je profesore filozofije i sociologije rastjerao govnjivom motkom i namjesto njih počeo dovoditi pravoslavne zilote devedesetih?
-Kad je uveo izučavanje nepostojeće “ruske filozofije”, kao legitimne nauke početkom 21. vijeka?
-Kad je uveo svetosavlje, tu izmišljenu, fingiranu naci-ideoligiju početkom devedesetih?
-Kad je naumio pravoslavnu kapelu podizati sred sekularnog Univerziteta?
-Kad je uveo neformalne sulude paralelne titule i titulare?
-Kad je protjerao svaku misleću osobu ne dozvolivši prohodnost novim mladim profesorima koji razmišljaju “ulijevo”?
-Kad su, ima tome deset godina, vrhuška i sive eminencije postali neonacistički kvaziprofesori?
-Kad je političko-mafijaška vrhuška nepotizmom, krađom, protekcijama i prevarama lansirala BL Univerzitet na začelje svjetskih obrazovnih institucija?
-Kad je normalno postalo strano i nepoželjno, a pervertirano “akademski prohodno”?
-Ili možda ono kad je po naredbi Radovana Karadžića poslao u smrt golobrade brucoše???
Jel’ mislite na ta vremena, ili na ovaj zadnji gaf od prije par dana u kojem se BL Univerzitet pridružuje najtamnijim bjelosvjetskim obrazovnim vilajetima? Jer, ako vam je na pameti ova zadnja budalaština, to je tek završni čin tragedije paraobrazovnog izolacionističkog sistema RS. Sistema koji uživa u svom fašizmu, sve sa djecom javno eksponiranim i obrukanom u studentskom domu “Radovan Karadžić”, onog Radovana što je slao djecu u smrt.
Koji profesori, koja pobuna?
Tek kada vidimo višedecenijsku genezu i anamnezu problema, jasno je-pitanje o kukavičluku profesora, koji se ne bune i ne dižu glas protiv tiranije i jednoumlja-nepotrebno je. Takvih profesora NEMA. Otišli su, pobjegli, protjerani ili su se akademski eutanizirali i stopili sa žabokrečinom nacionalizma. Osim istinkih heroja koji se mogu pobrojati na prste jedne ruke, univezitetom duva ruska promaja, preciznije ruski sibirski uragan, koji je zaledio sve i svakoga i baždario ga na 1993. godinu.
I onda nije ni čudan taj vic za Svetog Savu i martinke. Reinkarniran je jedan kult, kult koji su stvorili srpski nacionalisti tridesetih godina prošlog vijeka. Preciznije, kako navodi Vikipedija, ova ideologija je nastala 1930-tih godina u Kraljevini Jugoslaviji. Njeni najznačajniji ideolozi su pravoslavni episkop Nikolaj Velimirović i srpski profašistički političar Dimitrije Ljotić. Pobjedom komunizma nakon Drugog svjetskog rata ova ideologija je potisnuta, a neki njeni aspekti nastavljaju se razvijati među pravoslavnim teolozima. Svetosavski nacionalizam je od 1990-tih ponovo prisutan na političkoj sceni Srbije, a zastupaju ga neke desničarske organizacije (Otačastveni pokret Obraz, Sveti Justin, Dveri srpske…) i pojedinci unutar Srpske pravoslavne crkve.
U kom akademskom grmu leži fašistički zec?
Suština svetosavske ideologije je sintagma – jedan narod, jedna religija u jednoj državi. Svetosavski nacionalisti se zalažu za ono što nazivaju srpskim srednjovjekovnim vrijednostima (bogoljublje, viteštvo, sabornost) i za uspostavljanje srpske pravoslavne teokracije na prostoru od “Kupe do Vardara i od Dunava do Jadranskog mora”. Pristaše ove ideologije odbacuju zapadnu kulturu, demokraciju, liberalizam, ljudska prava, republikanske vrijednosti, antifašističku tradiciju i ekumenski dijalog.
E, to je ta suština! To je ta arhipripadnost «obrazovane i učene elite», koja je zaposjela univerzitete u Republici Srpskoj. Sa dva zanimljiva svata, ljubiteljem lika i djela Adolfa Hitlera, Nikolajem Velimirovićem i najvjernijom Hitlerovom marionetom u ovom dijelu svijeta, Dimitrijem Ljotićem.
Znate, to su vam oni zig heil mladići koji se u hordama šetaju Beogradom i slave lik i djelo ovog fašiste. I to su akademske ikone jedne zajednice? To su ti ideali koji kroz jednu dogmu kvazinauke odbacuju zapadnu kulturu, demokraciju, liberalizam, ljudska prava, republikanske vrijednosti, antifašističku tradiciju i ekumenski dijalog?
A, baš, baš ti i takvi su ustoličeni kao vedete profesorske na banjalučkom univerzitetu. Pa je potez Ministartva prosvjete i kulture, na čelu sa ministrom Danom Maleševićem, kojim se u maniru najtotalitarnijih režima povlače «tamo neki, koji u svoje ime rade ko zna šta u EU», zapravo najlogičniji u ovoj bijedi akademske crne rupe.
Za kraj svih krajeva, treba citirati riječi banjalučkog profesora Miodraga Živanovića, jednog od posljednjih odistinskih intelektualaca i opet jednog od posljednjih koji ima slobodu misli i koji javno govori u etar, a koji je u kratkom telefonskom razgovoru za televiziju N1 rekao: “Sramota me je ovo i komentarisati”.
(buka.com)