Piše: Saud Grabčanović
Uvod
Za nas koji danas živimo u ovom „tranzicijskom“, a u stvari u obnovljenom neo-kapitalističkom društvenom sistemu, nastalom na krhotinama ranijeg jugoslovenskog samoupravnog socijalizma, tema o kojoj ću pisati izgleda prilično neinteresantno i „potrošeno“. Međutim, nikako ne bismo smjeli zaboraviti našu prošlost i događaje koji su se dešavali na ovim prostorima i njih se stidjeti. Istorija je učiteljica života koja, sa pravilnom analizom prošlosti, trasira put novim generacijama u svjetliju budućnost!
Teroristička organizacija po imenu „Crvena pravda“, koja je postojala u „pionirsko“ vrijeme borbe jugoslovenskih komunista za vlast, čije je glavno sjedište bilo u našoj Bijeljini, posmatrana je u vremenima kada su komunisti vladali na ovim prostorima kroz sasma drugačiju prizmu u odnosu na današnje standarde, poglede i razmišljanja. Nekada je, u ranijem društvenom sistemu u našoj zajedničkoj državi, koje danas više nema a koju smo zajedničkim snagama uspjeli usmrtiti, komunistički terorizam bio slavljen, a otimanje i pljačka privatne svojine, kao i ubistva u ime socijalne revolucije, smatrana normalnim i opravdanim! Bilo je to vrijeme kada su komunisti u svojim rukama u Jugoslaviji imali sve poluge vlasti, sva sredstva informisanja i elektronska i štampana, te cjelokupan obrazovni sistem. Običan čovjek je od malena bio odgajan u tom obrazovnom sistemu, a i sav svoj kasniji život bio je izložen sistematskoj propagandi koja je širena preko strogo kontrolisanih državnih medija. Ta propaganda je vremenom kod običnog čovjeka proizvodila vještačku ljubav, odanost, afinitet i ravnodušnost prema postojećem sistemu i on je kao robot prihvatao i odobravao sve pozitivne i negativne poteze koje su vukli tadašnji vlastodržci. Na „Crvenu pravdu“ se tada gledalo sa velikim simpatijama. jednako kao i na terorističku organizaciju koja je postojala u ranijim vremenima na ovim prostorima i koja se je zvala „Mlada Bosna“, čiji su atentatori dali povoda Prvom svjetskom ratu u kojem su usmrćeni milioni ljudi! Teroristička „Crvena pravda“ je u ta vremena lažnih ideala i lažnih vrijednosti slavljena kao nekakva „ravolucionarna organizacija“ koja je počivala na „pravdi i plemenitim ciljevima“. Ona je u praksi predstavljala skupinu mladih avanturista-indoktriniranih zanesenjeka, naših mladih Semberaca, koji su kroz partijsku propagandu bili zaraženi ideologijom u čije ime su bili spremni i na ubistva svojih protivnika.
Kako se istorija ponavlja, sve ovo nas neobično podsjeća na devedesete i tragične događaje u njima, s tim da je tada na scenu umjesto „crvene aždahe“ stupila „crna aždaha“, aždaha fašizma, kleronacionalizma i ksenofobije, čiji je glavni cilj bio rušenje države i prethodnog sistema i koja je progonila i ubijala druge i drugačije! Njen se „zadah“ koji guši pravu demokratiju i dan danas osjeti na ovim prostorima.
(Nastaviće se)