Nakon identifikacije i obdukcije, 30. jula 2005. ukopani su na mezarju Lipić-Selimovići u Bijeljini.
Dvadeset i dva člana porodica Sarajlić, Sejmenović i Malagić, među kojima i sedmero djece zvjerski su ubijeni u zoru 25. septembra 1992. godine. Svi oni živjeli su u bijeljinskom naselju Bukreš. Pripadnici specijalne jedinice MUP-a Republike Srpske, poznate pod imenom Pahuljice, izveli su iz kuće sve civile koji su se tu zatekli, odveli ih na obalu Drine kod Balatuna i pobili.
Za monstruozno ubijanje bijeljinskih civila do danas niko nije odgovarao iako je istraga pokrenuta prije više od deset godina.
Tijela ubijenih su bačena u Drinu. Deset godina kasnije, 2002. na groblju u Sremskoj Mitrovici pronađeni su posmrtni ostaci 13 tijela, ukopani pod oznakama NN. Za sva nađena tijela postojala je uredna dokumentacija koju su vodili srbijanski organi i institucije.
Nakon identifikacije i obdukcije, 30. jula 2005. ukopani su na mezarju Lipić-Selimovići u Bijeljini. Do 2011. pronađeno je i sahranjeno 18-oro, a četvero se još uvijek vode kao nestali.
Ubijeni su Sarajlići: Admir i Alma (stari šest i 10 godina), njihova majka Amira (rođ. 1955) i otac Osman (1956), njegov mlađi brat Senad (1967), njihov otac Izo (1931) i majka Rašida (1920), zatim Derviša (1956), Muharem (1952), njihova kćerka Selma (1980 – imala je 12 godina) i sin Zekerijah (1976). Ubijena je i Zurijeta Sarajlić (1934) i njena sestra Najla Džafić (1931).
Ubijeni su i Sejmenovići: Jusuf (1949), njegova žena Izeta (1951) i djeca Edina (1973) i Edin (1079). I Malagići: Rašid (1947), njegova majka Haša (1926), žena Amira (1953) i djeca Elvir (1972) i Almir (1974).
U knjizi „Majstori mraka“, bijeljinskog publiciste i novinara Jusufa Trbića, opisan je zločin nad bijeljinskim porodicama Sarajlić, Sejmenović i Malagić, koji su u septembru 1992. godine ubijeni na obali Drine u selu Balatun, ali i o drugim zločinima nad Bošnjacima Bijeljine i Janje u periodu 1992. – 1995. godina.
Suđenje za ovaj zločin je u toku.
(oslobodjenje.ba)