Piše: Jusuf Trbić
Čim je najavljena promocija knjige, za srijedu 11.avgusta u Hotelu “Drina”, moglo se vidjeti veliko interesovanje Bijeljinaca. Knjiga jeste zbirka naučnih radova, njen naslov je: “Donor i multivisceralna eksplantacija organa”, a Bijeljinci ne čitaju ni mnogo lakšu literaturu, ali, autor je Zijo Rifatbegović. I to je dovoljno. Jer, malo je ljudi kao što je Zijo.
Vrijeme teče, generacije dolaze i odlaze kao talasi i nestaju u rijeci života, uspomene se talože na dnu, i kad sve prođe, ostaje spomen na one koji su ugradili svoje tragove u vječnosti. Na ljude koji svojim djelom, pameću, trudom, herojstvom ili dobrotom ispune do kraja duboki krčag svojih ovozemaljskih dužnosti.
Zijaha Rifatbegovića, doktora nauka, hirurga, aktivistu, izuzetnog stručnjaka i čovjeka, svi Bijeljinci zovu kratko – Zijo. Naš Zijo. Kad to kažete, svi znaju o kome se radi. Ima i drugih s tim imenom, ali naš Zijo je jedan. I ko god je od Bijeljinaca došao u Tuzlu, na Hiruršku kliniku, u potrazi za zdravljem, reći će vam da ga je naš Zijo, što se kaže, na rukama nosio, da ga je pazio kao svog najrođenijeg. Jer je iz zavičaja, a to mnogo znači.
Znao sam Ziju kao dječaka, sina poznatog Bijeljinca Nijaza Rifatbegovića, jednog od najumnijih i najsposobnijih bijeljinskih političara, izuzetnog ekonomistu. Takvim ljudima se, na ovom našem Balkanu, pamet ne oprašta ni u jednom vremenu. Pa nije ni njemu.
Zijo je rano ostao bez oca, kao dijete, i svi koji smo znali njega i njegove roditelje bojali smo se šta će biti s njim. A da je danas živ, otac bi bio ponosan na njega, kao što su ponosni svi Bijeljinci. Zijo je izrastao u čovjeka većeg od vremena, čovjeka čije će ime ostati duboko urezano u stranice naše istorije.
Putevima nauke
Zijah Rifatbegović je rođen u januaru 1967. godine u Bijeljini. Tu je završio osnovnu i Srednju medicinsku školu, a Medicinski fakultet u Tuzli upisao je 1987-me. Kad je počeo rat protiv Bosne i Hercegovine, kao student završne godine odlazi na liniju kod Kalesije. Kao član sanitetskog bataljona radi u ratnoj bolnici, a u ono malo slobodnog vremena sprema ispite, pa uspijeva da diplomira i da se, čim se rat završio, zaposli u Hirurškoj klinici Univerzitetskog kliničkog centra Tuzla.
Uskoro počinje njegov neprekinuti hod putevima nauke. Već 1997. dobija specijalizaciju iz opšte hirirgije, radi, uči, učestvuje na brojnim simpozijumima i stručnim skupovima, a 2000. godine odlazi u Opću bolnicu “Sveti duh” u Zagrebu, gdje 16 mjeseci uči opštu i endoskopsku hirurgiju. Nakon završetka specijalističkog staža odlazi 2002. godine u Maribor, na dalju edukaciju, pod mentorstvom dr Eldara Gadžijeva. U januaru 2005. godine odbranio je magistarski rad pod naslovom “ Uticaj vrste resekcijskih zahvata na funkciju jetre”, a u maju te iste godine izabran je za višeg asistenta na Medicinskom fakultetu u Tuzli. Sljedeće godine postao je član Naučno-nastavnog vijeća fakulteta. Te godine je sa tri naučna rada iz oblasti hirurških tretmana jetrenih i želučanih tumora učestvovao na Svetskom kongresu digestivnih hirurga u Rimu. U maju 2007. godine boravio je šest mjeseci na edukaciji u Strasburu, u Francuskoj, kod profesora Phlippa Wolfa, i dobio diplomu iz digestivne hirurgije i multivisceralne transplantacije na strasburškom Univerzitetu Louis Pasteur. Nakon kongresa digestivnih hirurga centralne Evrope u Pragu 2008. godine, odbranio je doktorsku disertaciju na temu “ Uticaj probiotika na funkciju jetre nakon resekcijskih zahvata zbog maligniteta u cirotičnoj jetri”, i postao doktor medicinskih nauka.
I to je, praktično, bio pravi početak njegovog bavljenja naukom.
Zijo Rifatbegović je svake godine učesnik brojnih kongresa i naučnih skupova u Bosni, Hrvatskoj, Sloveniji, Srbiji, Austriji, a 2010. godine boravio je na AKH klinici u Beču, na programu edukacije iz transplantacione hirurgije. Autor je i koautor više od trideset naučnih i stručnih radova, član je Evropskog udruženja endoskopskih hirurga, Udruženja digestivnih hirurga Slovenije, Udruženja endoskopskih hirurga Hrvatske, a u decembru 2010. izabran je za predsjednika Udruženja hirurga Federacije BiH. Profesor je na Medicinskom fakultetu u Tuzli, a od kraja 2011. do ove godine bio je direktor Klinike za hirurgiju. U javnosti je postao poznat kao član Tima za transplantacionu hirurgiju i stručni voditelj Hirurškog tima za tranplantacije, a koordinator je donorske mreže FBiH za Tuzlanski kanton. Ali, nakon svega, on je i dalje onaj isti naš Zijo, naš Bijeljinac, koji nosi zavičaj svuda sa sobom.
Danas je Zijo Rifatbegović jedan od najpoznatijih hirurga u Bosni. A tek je krenuo ubrzanim hodom putevima nauke i znanja, i pravi rezultati se od njega tek mogu očekivati. Kao i njegov rođak Adi Rifatbegović, i on potvrđuje da pamet i trud daju rezultate i u najgorim vremenima, ali pokazuju svima nama još nešto : da u pravim ljudima ljubav prema zavičaju nikad ne prestaje. I da Bijeljina ne mora biti samo na onom mjestu na kojem je podignuta i na kojem traje vijekovima.
Ona živi u srcu svakog pravog Bijeljinca, ma gdje da se nalazi.