Jedina mediteranska zgrada u Bijeljini: Gradili je Italijani, u njoj živjeli Nijemci
Ako prošetamo kroz istoriju Bijeljine i ulicom patrijarha Pavla, čitav vijek unazad vratiće nas velelepna građevina koja se nalazi na samom uglu ulice, preko puta Gradskog parka.
Izgrađena davne 1909. godine u mediteranskom stilu, kuća Baureovih svjedok je nekog potpuno drugog vremena.
“Zgrada ima mediteranski stil, proznačnost, mnogo je lijepa i jedna od najljepših zgrada iz perioda Austrougarske u Bijeljini. Gradili su je italijanski majstori. Italijanski šmek ovoj zgradi iz perioda klasicizma dat je kroz eleganciju i mediteransku lakoću i jednostavnost“, započinje priču za NoviGlas Zoran Midanović, kustos- istoričar Muzeja Semberije.
Iako njen sadašnji izgled nije ni nalik onom iz perioda 20. vijeka -fasada je oštećena brojnim grafitima, metalna ograda na balkonu je dotrajala, kao i stolarija na prozorima i vratima, i danas privlači pažnju mnogih prolaznika.
Kuću je izgradila porodica Bauer, jedna od najuglednijih bijeljinskih njemačkih porodica.
“Rodonačelnik familije Jozef Bauer doselio se 1890. godine u Bijeljinu. Bavio se trgovinom. Njegov sin Johan oženio se Italijankom Vitorijom, rođenom Kordinjari. Njen brat je investitor ove čuvene zgrade, tako da je odlikuje mediteranski stil, zato je tako posebna”, kaže Midanović.
Prema Midanovićevim saznanjima i podacima koje čuva Muzej “Semberije” u Bijeljini, iz tog braka rođeno je osmoro djece, 6 kćerki i 2 sina – blizanci Roman i Ivan.
“Kći Otilija udala se u Rumuniju. Jolanda je udata Manojlović, Alisa je bila udata za čuvenog bijeljinskog veterinara Joakima Perendiju, začetnika veterinarske prakse u Semberiji. Viktorija je udata Georgijević, a Marija Bauer, udata Đorđević, jedna je od najobrazovanijih bijeljinki dvadesetog vijeka i veliki donator knjiga Narodnoj biblioteci “Filip Višnjić” u Bijeljini. ” – navodi Zoran.
Poznato je i da je Marija bila čuveni prevodilac i pisac. Jedna je od značajnih žena u istoriji Semberije i prva Bijeljinka koja je bila univerzitetski profesor. Određeno vrijeme živjela je u Francuskoj, gdje je dobila diplomu tamošnjeg univerziteta, a radni vijek provela je u Beogradu, gdje je i sahranjena. Zahvaljujući njenom prevodilačkom umijeću, mnoga djela postala su dostupna i na srpskom jeziku. Imala je književni dar koji se posebno vidi u njenim prevodima poezije, koju je i sama pisala.
(noviglas.info)
Odgovornost za stavove iznijete u tekstovima koje prenosimo pripadaisključivo autorimatih tekstova.