Piše: Saud Grabčanović
Bijeljina i Semberija pod kratkotrajnom osmanskom vlašću
Naivni bosanski kralj kralj Stjepan Tomašević je priznao vrhovnu vlast kraljevine Ugarske 9. juna 1462. godine. Nakon toga je otkazao osmanskom sultanu Mehmedu II poslušnost i odbio je dalje plaćati mu danak na koji se ranije bio obavezao. Bio je to poguban čin za kralja Stjepana i za njegovu državu Bosnu, povod rata u kojem je sa geografske karte nestalo Bosanskog kraljevstva. Krajem februara 1463. Osmansko carstvo počinje pripreme za pohod na Bosnu. Čuvši za to, kralj Stjepan je u Istanbul poslao svoje izaslanike koje primio sultan i kojima je rečeno da će biti uspostavljen 15. godišnji mir između kraljevine Bosne i Osmanskog carstva. Kraljevi izaslanici su stigli u Bosnu vjerujući u mir. Ali sultan Fatih je imao druge planove. U proljeće 1463. godine krenula je prema Bosni-preko Skoplja, Kosova i Sjenice velika osmanska vojska predvođena sultanom Mehmedom II. Fatihom. Ova moćna armija je upala u Bosnu i prvo porazila vojsku kneževa Dinčića i Pavlovića, a nakon toga 19. maja 1463. godine turska vojska je stigla pod tvrđavu Bobovac, koji je bio prestolnica kraljevstva, gdje je sjedio kralj, bila njegova riznica i čuvala se kraljevska kruna i drugi atributi bosanske državnosti. Mnogi su smatarali da Bobovac može izdržati tri godine opsade, ali ovaj put Bobovac je izdržao opsadu od samo tri dana! Osmanlije su najprije gađale Bobovac topovim koje je dopremao Jorg iz Nürnberga. Dana 21. maja 1463. godine posada grada se predala, na čelu s knezom Radakom, potajnim bogumilom koji je bio nezadovoljan postupcima kralja Stjepana. Predali su se Fatihu uz obećanje da će im životi biti pošteđeni, međutim knez Radak je pogubljen. Nakon Bobovca Osmanlije su zauzele i Jajce, a zatim uhvatile i pogubile posljednjeg bosanskog kralja Stjepana Tomaševića. Poslije zauzimanja centralne i zapadne Bosne osmanske su trupe do sredine juna mjeseca te 1463.godine zaposjele i sjever Bosne sve do rijeke Save. Prema nekim dokumentima, Turci su izgleda još nekoliko goduna ranije zauzeli Podrinje, kao i Bijeljinu i Semberiju, koje je do tada kontrolisala srpska Despotovina i ugarska kruna, i to nakon zauzimanja Despotovine. Ugarskom kralju Matiji, koji se ranije bio obavezao na pomoć bosanskom kralju, ni na kraj pameti nije padalo da mu pomogne i da tako spasi Bosansko kraljevstvo od uništenja. Podli ugarski kralj Matija je imao plan da ostavi Bosnu na cjedilu da je Turci okupiraju, pa da je onda on kasnije povrati iz osmanskih ruku i dovede u okvire ugarske države. Na taj bi način on uspio ispuniti višestoljetni san njegovih prethodnika da zagospodare Bosnom. Za samo četiri godine, padom srpske Despotovine (1459), konsolidacijom osmanskih položaja u Vlaškoj (1462.), a zatim nestankom Bosanskog kraljevstva (1463), duž cijele svoje južne granice Ugarska se našla opkoljena osmanskim teritorijama. Nastojeći utvrditi granicu Ugarske prema Osmanskom carstvu, ugarski kralj Matijaš Korvin je ušao u direktan sukob sa Osmanlijma u Bosni krajem 1463. i tokom 1464. godine. Matijaš Korvin je iskoristio za svoj napad na Bosnu povlačenje glavnine osmanske vojske iz Bosne u Rumeliju, na zimovanje. U taj rat sa Turcima je ušao sa namjerom da popravi graničnu liniju svoje države i napravi tampon zonu prema Osmanskom carstvu u Bosni. Ugarski kralj je u tome samo djelimično uspio. Prodor ugarske vojske u nekadašnje Bosansko kraljevstvo je zaustavljen nakon osvajanja Jajca krajem 1463. godine i uspostavljanjem Jajačke banovine, dok je ugarski pokušaj prodora iz Bijeljine uz rijeku Drinu i zauzimanja cijelog Podrinja zaustavljen i propao tokom opsade Zvornika krajem 1464. godine. Nakon teškog ugarskog poraza i povlačenja to veoma važno utvrđenje trajno je ostalo u turskim rukama, što je znatno oslabilo položaj susjednih ugarskih banovina – Mačvanske i Srebreničke. Osmanska okupacija Podrinja i jačanje osmanskih položaja na lijevoj obali rijeke Drine desili su se u periodu između konačnog osvajanja Smederevske tvrđave (1459) i pada bosanskog kraljevstva (1463). Kada je tačno Podrinje palo pod Turke, danas nema tačnih podataka. Postoje dokumenti koji nam govore da su područja sjeveroistočne Bosne, Srebrenice, Zvornika i cijele Usore došla pod osmansku vlast i prije 1462. godine. O tome nam danas svjedoči jedan osmanski dokument u kojem piše da je sredinom 1460. godine turski vojni zapovjednik zatražio i dobio od bosanskog kralja Stjepana Tomaša (1443–1461) odobrenje da pređe rijeku Savu i da upadne u Slavoniju i Srem. Na osnovu ovog dokumenta neki istoričari pretpostavljaju da su Osmanlije još tada uspostavile potpunu kontrolu nad sjeveroistočnom Bosnom. Neki smatraju da se to desilo krajem 1459. ili početkom 1460. godine. Srpski despoti su proširili svoju vlast na ova područja tokom prvih decenija 15. vijeka i sa povremenim prekidima su ih držali sve do 1458. godine, kada su Turci osvojili srpsku Despotovinu, pa se neminovno i ovo područje našlo na njihovom udaru kao dio Despotovine. Okupacija Smedereva 1459. godine se može smatrati vremenom kada su područja na lijevoj obali Drine postala potpuno otvorena za napade i osvajanja od strane osmanskih trupa.
(Nastaviće se)